Hopi Bon!!

Bon dia…
Hier weer even een berichtje vanuit het nog steeds zonnige Curaçao.
Dankjewel voor alle leuke reacties, lieve mails en sms’jes.
Soms heb ik helemaal niet het idee dat ik zo ver weg ben.
Dit komt vooral ook door skype. Dat is echt de uitvinding van de eeuw.

Zondag 28 februari zou ik eigenlijk bezig zijn met mijn duikbrevet.
Maar aangezien ik niet meer ben doorgegaan, had ik nu tijd over om andere leuke dingen te doen. Samen met Nicole, Sophie, Siri, Rosa, Anouk en Marion ging ik op weg naar de Grote Knip. Ze hadden ons verteld dat dit op zondag erg leuk moest zijn, omdat de locals dan ook allemaal daar naar toe kwamen. Maar daarover zo meteen meer. Op weg naar de Grote Knip kwamen we langs Playa Forti.
Je kunt hier van een 12 meter hoge rots afspringen. Nicole kreeg het in haar hoofd om nu te gaan springen. Ik twijfelde echt heel erg, omdat ik van Stef, onze huisbaas, een aantal negatieve verhalen hierover gehoord had. Ik heb besloten om toch maar niet te springen. Ik weet het… mietje! Maar ja, ik had ook geen zin om fout terecht te komen of zo, want daar zie ik mezelf ook nog wel voor aan.
Ik heb lekker boven staan kijken en samen met Marion en Sophie gefilmd en foto’s gemaakt. Dat moest natuurlijk ook gebeuren. Wie weet ga ik toch nog een keer springen, maar dat zie ik nog wel :)…

Uiteindelijk kwamen we wat later dan gepland aan op de Grote Knip.
Het was echt een super mooi strand. En inderdaad allemaal locals die met zowat hun hele huisvesting een dag op het strand doorbrachten.
Hierdoor was het wel heel druk, maar dat maakte het niet minder gezellig.
We hebben onze ogen uitgekeken en de bbq-lucht en de chille muziek maakten het echt helemaal af. ’s Avonds hebben we met z’n allen nog lekker gegeten bij de tropen. Het was weer een heerlijk weekend.

Op naar de vierde week stage. De tijd vliegt echt.
Omdat het 1 maart was en er weer een nieuwe maand was begonnen, hadden we dus ook weer maandopening. Weer vond ik het heel indrukwekkend om te zien hoe alle leerkrachten en kinderen bij elkaar kwamen om de vlag te hijsen en het volkslied te zingen. Een meisje mocht dit door de microfoon zingen en het was zo mooi dat ik er zelfs kippenvel van kreeg. Wat ik ook nog steeds zo bijzonder vind op stage, is dat iedereen zo gelovig is. Ik bid wel twee keer op een dag met de kinderen. ’s Morgens als ze binnenkomen en ’s middags als ze naar huis gaan weer. Soms bidden we ook nog voordat de kinderen gaan eten.

Verder zijn er deze week nog een paar aparte dingen gebeurd.
Zo hadden we dinsdagmorgen namelijk vleermuizen in onze keuken zitten.
Toen ik de lamp aanmaakte, kwamen die beesten tevoorschijn.
Rianne vond dit behoorlijk eng. Eigenlijk schrok ik meer van Rianne dan van die beestjes, haha. Maar de rest van de morgens hebben we met een plastic zak op onze kop de lamp in de keuken aangemaakt, omdat ze ons verteld hadden dat als die beesten per ongeluk in je haar terecht komen, dat ze er niet meer uit kunnen. Dat vonden we niet echt een plezierig idee!!!
Ook staakte hier de ISLA. Dat is de olieraffinaderij van Curaçao.
Doordat zij staakten, was er hier op het eiland nergens benzine meer.
Gelukkig hadden wij zondag nog getankt, want huisgenootjes hadden een uur in de rij gestaan om te kunnen tanken. Het was echt een grote chaos bij alle tankstations. Bij die raffinaderij is ook de stroomfabriek. Door het staken werd dus ook nog eens de stroom in bepaalde wijken afgesloten. En laat dat nu net in onze wijk zijn.
We hebben van 13:00 tot 17:00 zonder stroom gezeten.
Zelfs de stoplichten deden het niet meer, wat voor een chaos op de wegen zorgde. Onze laptops konden dus ook niet aan de stroom, wat tot het gevolg had dat we niet veel konden doen aan school en ook niet konden internetten.
We hebben toen lekker aan het zwembad gelegen. Wat een straf…
Maar wat wel niet zo tof was, was dat het water, waarmee de wc doorgetrokken moest worden het ook niet deed, omdat de pomp dus op elektriciteit werkte.
En ik had net die dag last gekregen van buikgriep. Ik was er op stage al niet goed aan. En nu kon ik ook niet eens fatsoenlijk naar de wc.
Dat was minder fijn. Donderdag ben ik ook niet naar stage gegaan, omdat ik me te beroerd voelde om voor de klas te gaan staan. Toen Rianne ’s middags terug kwam van stage ging het gelukkig alweer een stuk beter met me. Die dag heb ik nog lekker rustig aan gedaan en ben ik lekker vroeg gaan slapen.

Vrijdag, het was alweer weekend. Wat geniet ik toch van die lekker lange weekenden. Had ik dat in Nederland ook maar. Dat is wel echt iets wat ik ga missen als ik weer terug ben.
Met mijn buik ging het weer helemaal prima. Rianne en ik besloten om naar de Promenade te gaan. Dat is een winkelcentrum waar je lekkere pannenkoeken kunt eten. Vrijdagavond heb ik nog steeds rustig aan gedaan. Samen met Mireille en Marielle hebben we lekker op het terras gezeten.

De volgende morgen (6 maart) zouden Mireille, Laura-Kim, Anita en ik op tijd naar Playa Port Marie gaan. Hier gingen Marielle en Rianne de laatste duik maken en wij zouden hun gaan supporten. Maar toen we de auto van Mireille wilden starten, lukte dat niet. Accu stuk. Dus moesten we eerst wachten op het vrouwtje van de auto.
Gelukkig ging dat sneller dan de vorige keren en konden we na enige vertraging toch richting het strand. Het was ondertussen al lunchtijd en we hebben daar eerst lekker geluncht. Vervolgens hebben we lekker liggen bakken en we hebben gesnorkeld.
Echt leuk om de duikers te volgen met snorkelen. ’s Avonds zijn we naar het happy hour bij Zanzibar op Jan Thiel gegaan. Hier gingen we vieren dat Marielle en Rianne hun duikbrevet gehaald hadden. Ook kon je hier heerlijk bbq-en. Het was erg gezellig want er hing een heel relax sfeertje. Die avond hadden we ook nog housewarming van Marion in Villa Ananas 2. Omdat we allemaal best wel moe waren, hebben we het niet heel laat gemaakt, maar het was evengoed een hele leuke dag.

Zondagmiddag hebben we heel braaf aan school gewerkt.
Voordat we naar Wet & Wild gingen, hebben we hier bij de snackbar lekker friet gehaald met z’n allen. Wet & Wild was weer heel gezellig.
Om half 10 zijn we toch maar weer richting huis gegaan, omdat de volgende morgen de wekker weer heel vroeg zou gaan.

De vijfde week stage begon.
Ik heb ‘het zonnetje van de dag’ ingevoerd in mijn klas.
De kinderen in mijn klas zijn namelijk niet altijd even aardig tegen elkaar. Ze zeggen vaak flauwe dingen over elkaar en klikken heel erg veel. Door ‘het zonnetje van de dag’ leren de kinderen elkaar complimentjes te geven en juist te letten op de dingen die de kinderen goed kunnen. Iedere dag zijn er twee kinderen ‘zonnetje van de dag’. De klas reageerde heel enthousiast. Ik had ook een brief meegegeven aan de ouders, om hen te informeren hierover. Er zijn al een aantal ouders bij me geweest om te zeggen hoe goed en leuk ze het idee vonden. Dat vind ik leuk om te horen.

Maandagavond hadden we een bijeenkomst met alle PABO-studenten die aangesloten zijn bij het Interactum. Twee leraren zijn speciaal naar hier gekomen om ons op te zoeken. Ik kon deze leraren niet persoonlijk, maar we hebben met z’n allen gekletst over de leuke en minder leuke ervaringen tot nu toe. Wat me opviel, was dat wij het wel echt getroffen hebben met ons huis. De verhalen van de anderen waren namelijk niet positief. Kleine kamers, vies, onveilige buurt en ga zo maar door.
De verhalen van de anderen over stage gaven me wel bevestiging dat het hier overal hetzelfde is en dat het normaal is dat de kinderen niet altijd even goed luisteren.
Het was een gezellige avond en we hebben weer een hoop nieuwe mensen leren kennen.

Op stage heb ik ook nog het stoplicht ingevoerd, voor zelfstandig werken.
Dat vinden de kinderen hier namelijk ook heel erg moeilijk.
Ze waren wel enthousiast over het stoplicht.
Eerst had ik een spelletje met ze gedaan.
Als het stoplicht op groen stond, mochten ze gewoon kletsen.
Zette ik het op rood, dan moest het muisstil zijn. Oranje betekende fluisteren.
Rood en groen gingen heel erg goed. Fluisteren kunnen ze hier echt niet.
Dus oranje liep helemaal de mist in.
Samen met de kinderen heb ik regels opgesteld die bij het werken met het stoplicht zouden gelden. Ook heb ik beloningen met hun bedacht als ze goed hun best zouden doen. Vervolgens hebben we samen nog allerlei straffen bedacht, die ik zou kunnen gebruiken als de kinderen zich niet aan de regels zouden houden.
De kinderen kwamen met de meest bizarre straffen: ‘Oren schoonmaken’, ‘mond spoelen met zeep’. Maar gelukkig kwamen ze ook nog met straffen zoals ‘na school 5 minuten blijven zitten’, ‘strafwerk schrijven’ enz.
Ik ga nu bekijken welke beloningen en welke straffen ik ga inzetten. De mond spoelen met zeep gaat het in ieder geval niet worden.
Ben benieuwd hoe het gaat lopen.

Vandaag heb ik op stage een handvaardigheidles gegeven.
Erg leuk. Ik had eerst een verhaal verteld met een handpop. De kinderen waren heel erg onder de indruk en de betrokkenheid was heel groot.
De werkstukken worden ook heel erg leuk. Als doel heb ik dat iedereen een totaal verschillend eindresultaat krijgt. De werkstukken die ze hier normaal maken, lijken namelijk altijd sprekend op elkaar, omdat ze iets moeten namaken van een voorbeeld. Volgende week ga ik hier mee verder.
Ook ben ik gepromoveerd tot miss popcorn.
Omdat de moeder die altijd popcorn bakt voor de kinderen op stage niet kwam opdagen, heb ik vandaag popcorn gebakken. Erg leuk om te doen.
En natuurlijk ook lekker :).

Vanmiddag zijn we met een paar meiden nog lekker naar het strand geweest.
We moesten ten slotte nog heel even bijkleuren voordat morgen het bezoek van Rianne komt. De moeder, Karen (zus) en Josine (vriendin) komen morgenmiddag aan. Om twee uur moeten we hun van het vliegveld gaan halen.

Nu zondag zitten we alweer op de helft van ons avontuur. Dan zijn we hier alweer zeven weken. Ook met stage zijn we nu precies op de helft. We hebben vijf van de tien weken gehad. Heel raar. De tweede helft zal nog wel sneller gaan, terwijl de eerste helft echt omgevlogen is. Over iets minder dan drie weken zie ik mijn lieve mup en familie weer. Daar kijk ik ook echt naar uit.
Maar eerst de familie van Rianne. We hebben er zin in.

Lieve mensen, ik houd jullie weer op de hoogte…
Dikke knuffel & Ayó

Liefs van Jip