I had the time of my life!

Ut is gedoan, ut is gedoan, weej kinne noow noar hoes toe goan! :) :(

Zoals de zin hierboven het al zegt: Ut is gedoan!!!
Hier komt ie dan, mijn laatste verhaaltje.
Maar eerst wil ik even iedereen super erg bedanken voor de lieve reacties, mailtjes, smsjes, skype-gesprekken enzovoorts, die ik de afgelopen maanden van iedereen gekregen heb.
Dit gaf me altijd weer nieuwe moed en mede dankzij jullie heb ik het zover weg van thuis zo goed volgehouden hier!!! Danki Dushi’s :)

We hebben weer een heleboel meegemaakt in de afgelopen week.
De maandag in de vakantie ben ik samen met Mireille naar Captain Goodlife gegaan.
Dit is een heel apart mannetje die je met een bootje naar een privé strandje brengt en vervolgens doorvaart naar de blauwe kamer.
We hadden geluk, want eigenlijk was hij op maandag gesloten, wat wij niet wisten.
Maar er waren nog twee andere meiden die ook heel graag met de boot meewilden, dus wilde hij voor een keer wel een uitzondering maken, maar dan moesten we wel langer op het privé strandje blijven, want om twaalf uur moest hij wel zijn zoon van school halen.
Dit vonden wij natuurlijk alle vier helemaal niet erg.
We kwamen aan bij Santa Pretu, ook wel het zwarte strand genoemd.
Dit strandje is alleen maar te bereiken met een bootje en bestaat uit kleine zwarte kiezeltjes.
Je moest je heel goed insmeren, want anders zou je echt verbranden.
We hadden dus gewoon een privé strand. Erg apart.
We hebben ook heel erg mooi kunnen snorkelen. Zo mooi heb ik hier op Curaçao nog niet gesnorkeld. Allerlei kleuren rif en koraal en een heleboel hele mooie vissen! Echt mooi…
Een stukje verder de zee in lag ook nog een heel groot wrak. Hier ben ik ook nog naartoe gesnorkeld, en het was heel apart om dit te zien. Een hele grote boot, op de bodem van de oceaan. Vond het best wel een beetje akelig om daar zo alleen te snorkelen, maar ik ben toch blij dat ik het gezien heb, want het was de moeite waard.
Na twee en een half uur op het strand gelegen te hebben, kwam Captain Goodlife ons weer ophalen. Met zijn bootje zijn we doorgegaan naar de blauwe kamer.
Normaal staat het water zo hoog dat je met een snorkel onder de rots moet doorzwemmen en dat je precies op het goede moment moet gaan, wanneer er even geen golf is.
Maar wij hadden geluk, want het water stond heel laag en was heel rustig. We konden gewoon zonder snorkel onder de rots doorzwemmen. De blauwe kamer was heel mooi.
Het is een grot en door de lichtinval en het water schijnt hij blauw, en kleur je zelf ook een beetje blauw. Erg apart. Na ook daar een tijdje gesnorkeld te hebben, zijn we weer terug gegaan. Het was een leuk dagje.
’s Avonds zijn we naar de Soprano’s geweest. Dit kun je vergelijken met de Crazy Piano’s in Scheveningen, alleen dan wat minder, maar evengoed heel erg leuk!

Dinsdag zijn Rianne en ik nog heel even naar stage gegaan. We moesten ten slotte nog afscheid nemen van de directrice, mevrouw Taylor.
We hadden voor haar een mooi cadeautje meegenomen wat ze heel leuk vond.
Vervolgens heeft ze ons ook nog een baan aangeboden bij haar op school..
Als we klaar zijn met de opleiding, moeten we zeker gaan solliciteren. Dus wie weet waar we ooit nog eindigen ;)… Het was nog geen definitief afscheid want woensdag zouden we nog even teruggaan voor de bonte avond.
’s Middags zijn Mireille, Rianne en ik naar Blue Bay gegaan. Dit is een heel mooi strandje, en we waren hier nog niet geweest. Gelukkig hebben we dit nog even kunnen zien.
We hebben een lekker relax middagje gehad, zoals het hoort in de vakantie ;).
Wat we wel echt beseften was dat nu echt onze laatste week op het eiland ging beginnen.
Iedere avond die ging komen, zou de laatste worden. Heel raar, maar ergens ook wel weer fijn.

Woensdag ben ik samen met Rianne naar Moon geweest.
Dit is een zwembad met uitzicht over de zee. Heel erg mooi.
Je moet maar even kijken op de foto’s, dan snap je wat ik bedoel.
Weer de hele middag rustig aan gedaan en van het lekkere zonnetje genoten, nu het nog kan.
’s Avonds zijn we dus nog naar de bonte avond op onze school geweest.
Er deed een jongetje uit mijn klas mee, hij speelde piano.
Maar voor de rest werd er vooral gezongen en gedanst.
Wat me heel erg opviel was dat Michael Jackson hier bij de jonge kinderen heel erg leeft. Veel mee als in Nederland. Er waren twee jongetjes die hem nadeden en ze konden de danspasjes zo goed en de hele tekst konden ze meezingen, terwijl ze pas in groep 3 zaten.
Het hele publiek werd ook helemaal gek bij de liedjes van Michael Jackson. Super mooi om dat te zien. Wat me nog meer opviel was dat de dansstijl van de Antillianen heel anders is als die van ons. Ook jonge kinderen kunnen hier al zo goed dansen. Maar ze doen dat ook al van kinds af aan. Na de bonte avond hebben we nu dus echt afscheid genomen van onze mentoren en nog een keertje van de directrice. Dit was toch echt de allerlaatste keer Marnix.
Ik heb echt hele mooie herinneringen overgehouden aan deze stageperiode en ik heb het er onwijs naar mijn zin gehad.
’s Avonds zijn we voor de allerlaatste keer met z’n allen naar het TMF-café gegaan en hier hebben we ook met z’n allen het nummer ‘nee je hoeft niet naar huis’ gezongen!
Goeie afsluiter zullen we maar zeggen.

Donderdagmorgen hebben we met Mariëlle, Mireille, Laura-Kim en Anita heel actief gedaan.
We zijn gaan kayaken op het Spaanse water. Hier staan echt hele dikke huizen, sommige zelfs met privé strand. Ik heb alvast een huisje voor Dennis en mij uitgezocht ;) haha.
Na drie uurtjes te hebben gekayakt, waren we blij dat we weer terug waren.
Toch best wel vermoeiend als je drie maanden niet veel beweging hebt gehad.
Je doet hier alles met de auto, dus daar wordt je echt wel lui van!

’s Middags wilden Rianne en ik samen naar Kura Hulanda gaan. Dit is het slavenmuseum en ik was hier nog niet geweest en wilde dit toch heel graag nog even zien.
Helaas pakte onze middag heel anders uit dan dat we verwacht hadden.
We waren net binnen toen de telefoon ging. Mariëlle belde op met de mededeling dat er in ons huis was ingebroken. Bij Mariëlle en Mireille waren veel waardevolle spullen weggehaald. De rest waren ze nog niet aan toegekomen, want ze zijn moeten vluchten voor Mariëlle en Mireille, die waarschijnlijk voor de boeven op een niet zo gunstig tijdstip thuiskwamen. Waarschijnlijk hebben ze precies in de gaten gehouden wanneer de laatste mensen weggingen, want dat waren Rianne en ik. Toen zijn ze aan de slag gegaan.
Heel eng als je bedenkt dat we al langer het idee hadden dat we in de gaten gehouden werden en dit uiteindelijk bevestigd wordt.
Maar ik ga het hier niet allemaal heel uitgebreid beschrijven, dat vertel ik wel als ik weer in Nederland ben. Natuurlijk zijn we allemaal heel erg geschrokken, maar gelukkig is er met niemand van ons wat gebeurd en tot nu toe is de rust in huis weer redelijk wedergekeerd.

Eigenlijk had niemand meer zin om te gaan stappen ’s avonds, maar het was tenslotte wel Koninginnenacht. En dat moest hier op Curaçao heel erg leuk zijn.
Uiteindelijk hebben we besloten om toch met z’n allen even te gaan kijken. Als het niks zou zijn, zouden we ook zo weer thuis zijn. Maar we hebben echt een hele hele leuke avond gehad en uiteindelijk lagen we om half 5 weer lekker in ons bed.

De dag erna was 30 april --> Koninginnedag.
Met een aantal zijn we naar Punda gegaan om hier Koninginnedag te vieren.
Even leek het alsof ik gewoon in Eindhoven stond.
Overal Oranje, Nederlanders en Antillianen, Lekkere muziek, Terrasjes etc.
Het enige verschil was het lekkere weer wat we hier natuurlijk hadden ;) .
Op het Wilhelminaplein was vanaf 6 uur een groot feestje. Hier hebben we nog even gefeest en vervolgens zijn we ergens even lekker wat gaan eten en doorgegaan naar Mambo om de avond af te sluiten.

Gisteren brak ons laatste weekend aan.
We zijn met een aantal huisgenootjes nog een keertje naar Cas Abao gegaan. Ons lievelingsstrand. Laatste keer strand, laatste keer snorkelen, laatste keer alles laatste keer!
Echt niet leuk…
’s Avonds hebben we nog heel lekker met alle huisgenootjes uitgegeten bij de Gouverneur en daarna zijn we met z’n allen gaan bowlen, als afscheid. Daarna zijn we nog gaan stappen, maar we konden het niet heel erg lang volhouden, want we waren allemaal bek af.
Toch was het een hele leuk avond en ik wil alle meiden nog even bedanken voor de top avond. Het wordt vast niet de laatste avond dat we met z’n allen gaan stappen, want in Nederland komt al heel snel een vervolg!

En nu is het alweer zondag!
De koffer is al bijna gepakt. Alleen de spulletjes die we nog nodig hebben, liggen nog naast de koffer. Alles is van de muren en onze kamer is zo kaal. Hij lijkt niet meer op onze kamer.
Nu ik dit verhaaltje typ, besef ik eigenlijk nog niet dat ik over twee dagen alweer in het vliegtuig zit. De afgelopen drie en een halve maand zijn voor mij echt voorbijgevlogen en het leek net een grote droom. Ik heb heel veel nieuwe lieve meiden leren kennen, die na zo’n korte tijd toch wel echte vriendinnen geworden zijn en wat ik zo speciaal vond aan ons huis is dat we nooit ruzie hebben gehad. Als we vertelden tegen mensen: ‘We zitten met 13 meiden in een huis’, dan zeiden ze allemaal: ‘O oow, dat kan toch nooit goed gaan?’.
Maar het is super gegaan. Heel jammer dat we nu wegmoeten, maar het zit er op.
Van de ene kant ben ik ook wel weer heel blij dat ik nu naar huis mag. Je moet altijd op het hoogtepunt gaan, en het hoogtepunt is zeker nu.
Thuis zie ik alle lieve mensen weer, die ik wel heel erg heb gemist en dan gaan we lekker kermis vieren.
Ik ga nog vaak terug denken aan alle mooie, grappige, spannende en super toffe herinneringen die ik hier heb meegemaakt en dat zijn er zeker een heleboel.
Alle meiden in Villa Ananas wil ik echt bedanken voor de toptijd.
Ik heb alweer zin in het Piratenfestijn waar we met z’n allen heen zullen gaan als iedereen weer terug is in Nederland. Kijk er al naar uit!
Ook wil ik iedereen bedanken die me op wat voor manier ook heeft gevolgd.
Het is toch een stuk leuker om al je belevenissen te kunnen delen.

Lieve Rianne, ook jou wil ik in het bijzonder heel erg bedanken!
Wij hebben samen echt een super tijd meegemaakt en ik kan je zeggen, we mogen trots op onszelf zijn dat wij het zolang met elkaar hebben volgehouden zonder een ruzie :) haha.
Was super en dit pakt niemand ons meer af!

Nou lieve mensen, tot snel op 5 mei en anders tot ziens bij Niens ;)

Dikke kus van Jip
Ayo dushi Korsou